Verslag van een bewogen Ironman in Maleisië

ze noemen het hier de "the toughest show on earth" misschien hebben ze we gelijk.........
Mijn ambitie was om inderdaad onder de 12uur te blijven maar al gauw bleken mijn plannen letterlijk in het water te vallen
goed geslapen, stevig ontbijt, goeie benen, kortom alles om er een geslaagde dag van te maken maar....
Na 200m zwemmen werd ik gebeten door een joekel van een kwal " a jellyfish kissed your feet" zeiden ze hier, amai was da verschieten zeg, maar ja je bent juist aan het het zwemmen in de drukte en je kan zomaar niet stoppen om even te kijken of te verzorgen he en misschien ben ik bevoorrecht dat er hier 700 aan het zwemmen zijn en dat da juist mij moet overkomen, nu ja verder zwemmen was voor mij de enige optie en we zullen dan wel zien als we uit het water komen, in de wissel direct naar de medical aid geweest [want ondertss was mijne voet al redelijk opgezwollen] maar daar vonden ze het blijkbaar niet nodig om daar veel aandacht aan te geven omdat ze dachten dat ik zou opgeven maar ik zei no, no, no keep on going! maar ik wou niet wachten en ben dan maar op mijne velo gesprongen, beetje moeite gehad om mijne voet in mijn schoen te wringen en stampen maar, natuurlijk was het pijnlijk en wreed ongemakkelijk maar ge zijt nen ironman of niet he, onderweg ben ik een keer of 3 gestopt om het proberen te ontzwellen met ijs en op die momenten is de moraal al aan het zakken omdat je niet weet of het wel zal lukken om te lopen, maar ja blijven gaan en verstand op nul.

Dit jaar hebben ze het fietsparcour nog maar eens veranderd en ik moet zeggen het was zwaarder maar wel veel beter en mooier, er is 1 helling van 930m en 14% en een paar van rond de 10% en voor de rest golvend met nog een paar serieuze golven:-D allemaal moesten we die 4X over , aan km 170 moesten we dan rechtdoor naar Kuah town, maar ik moet mijne kluts kwijt geweest zijn en was opnieuw links ingedraaid om nog een vijfde ronde te beginnen en juist daar hadden we de zwaarste helling van 14%.

Zonder nadenken erover en maar fietsen jong tot ik op mijne teller zag dat ik al 180km had en daar het einde nog niet inzicht was begon ik mij vragen te stellen, aan de eerste bevoorrading in zicht gestopt en daar zeiden ze dat ik rechtdoor moest naar de finish dan maar teruggekeerd en nog maar eens over de ULO MELEKKA van 14% en uiteindelijk had ik net geen 191km gereden, alsof 180 nog nie genoeg is!
En ja, dan nog da lopen.....verse kousen aan getrokken voor het lopen en dat deed precies deugd aan mijne voet die nog steeds gezwollen staat en ik dacht bij mezelf we zien wel wat het geeft maar uiteindelijk geeft het niet veel gegeven....de momenten die ik kon lopen gingen eigenlijk redelijk vlot want ik voelde dat de benen nog goed waren, maar je voeten heb je ook nodig he, al bij al met wandelen en lopen toch de finish bereikt, naar het hotel teruggekeerd met wat gemengde gevoelens omdat zonder die beet en die 10km teveel gereden er misschien wel 12uur had ingezeten, maar het positive is dat ik er een goed gevoel aan over hou en dat ik nog revanche kan nemen in Frankfurt.

Nog een speciaal dankwoordje aan mijn trouwste supporter en de staf van de Tanjung Rhu resort alsook de vele hotelgasten die allemaal hebben meegeleefd en gesupporterd voor deze toch wel lastige en vermoeiende ironman!

groeten jan Lefevere.