Wedstrijdverslag van het weekend 28 en 29-08-2010:
Voor diegene met minder karakter of tijd: Er bestaat een alternatief voor trainen en dat is …
Wedstrijden doen!
Nu ja je gaat er geen conditie mee opbouwen maar je kunt toch nog enig vormbehoud verzorgen.
Zo hebben we het weekend gepland met zowel Mieke als ik in een dubbele wedstrijd.
Samen zaterdag om 17u de duatlon in Viersel, waarna Mieke dan de trein terug naar huis nam om te starten in de duatlon in Waardamme.
Ik bleef bij mijn ouders slapen in het uiterst verre en terecht onbekende Nieuwmoer (zoek dat maar eens op) om de volgende dag mee te doen in de triatlon in Viersel.
Krampen werden gevreesd maar bleef nagenoeg uit. Verzuring daarentegen deed zich dan weer wel gevoelen. Maar je kan maar genieten van een deftige inspanning, toch?
Mannen en vrouwen samen aan de start van de duatlon, zo konden we mekaar meten, maar met 5km lopen, 30km fietsen en terug 5km lopen is het wat kort voor mijn eega.
Viersel heeft een mooi meanderend parcours waar wel wat wind staat maar het weer zat wel goed mee zodat we droog hebben kunnen fietsen.
Van bij de start wat moeizaam op gang, achteraan het 3e groepje maar een goed hoge hartslag kunnen aanhouden van 174 (max ligt op 178, dus stevig) en een klein beetje kunnen opschuiven al. Het fietsen op, eerst stukje wind-af, brug over dan een flink deel wind op, en terug naar de start. Dit 3x maal 10km, is goed te doen. Niet al te veel fietsers moeten laten gaan om ergens in 30e positie aan het 2e lopen te beginnen. Mieke had ik bij het lopen zoals verwacht achtergelaten en vermits ze niet teruggekomen is bij het fietsen, zou ik de onderlinge strijd wel winnen. Zij voerde echter de wedstrijd bij de vrouwen aan. Toch weer doorgelopen in de 2e run en zo 27e geworden. Met een 1e loop in 17’11 en 2e in 17’48 heb ik niet veel tijd moeten prijsgeven in het 2e deel. Even later kwam Mieke als winnares over de finish.
Zou ze dat de volgende dag nog eens kunnen herhalen?
Volgende dag terug aan de start dus, ditmaal natuurlijk vanuit het water. Even voordien had ik mijn triatlonstuur van de fiets gehaald in de veronderstelling dat dat niet mocht. Is het toch wel niet-stayer zeker… Dus ja, na een fijne zwempartij, de fiets op en vanonder in de beugels afgewisseld met handen op de remgrepen. Maar de één na de ander atleet kwam voorbij.
Al zijn er ook een pak die treintjes vormen. Die waarvan de wagonnetjes op minder dan de helft van de toegestane afstand zitten. Het feit dat er heel wat in de strafbox moesten blijven, is daar niet vreemd aan. Goed zo van de scheidsrechters al zullen ze allemaal wel hun verhaal hebben en wellicht niet allemaal terecht maar toch. Duatleten zijn daar toch (noodgedwongen?) iets eerlijker in.
Het laatste onderdeel van het sportweekend was een dubbel rondje lopen. Bij aanvang miserabel, halverwege beter en beter en op het eind goed standgehouden. De benen waren de beperkende factor en dan heb ik nog niet vermeld dat ik van vrijdag een flinke verkoudheid opliep.
Als het 100e finisher, met een zeer zwakke fietstijd en matige looptijd, maar als zieke toch maar mooi uitgedaan. 2:15:54
Tom Kuystermans
31 augustus 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten