Persoonlijk verslagje wedstrijd Izegem

Na een druk trainingsvoorjaar (Marathon Rotterdam + Veloopzwem + Brugge +
Brasschaat) heb ik het tijdens de zomermaanden heel wat rustiger gedaan.
Eind juli met het gezin richting Franse Alpen vertrokken alwaar toch wel elke
dag gefietst werd en een drietal keer gezwommen.
Bij terugkomst bleken de benen na enkele looptrainingen redelijk vermoeid
(stijfheid hield meer dan 3 dagen aan!), dus de week vóór Izegem vooral gerust.
Voor de start voelde ik me wel goed en fris maar had geen idee hoe ik de
wedstrijd zou afwerken.

Bij het zwemmen de eerste 50m bijna zonder te ademen volle bak gestart, daarna aan hoge slagfrequentie beginnen zwemmen. Na ongeveer 2/3 afstand kwam ik langzaam in ademnood en ben dan overgestapt op lagere slagfrequentie. Na 23'30 kwam ik uit het water (tel daar 3' bij voor lopen naar wisselzone + wissel zelf) als vierde van de club (na Griet, Tycho en Jeroen) en enkele seconden voor Dick.

Ik had een redelijke snelle wissel en wachtte tot Dick mij kwam voorbijgestoven.Na een tweehonderdtal meter sprong ik dan in zijn wiel er werd vlug een groepje gevormd dat uiteindelijk uitgroeide tot een twintigtal man. De eerste ronde reed ik bijna constant in het rood, buiten adem en verzurende benen was hetgeen ik voelde na de eerste ronde. Vanaf de tweede ronde liep mijn diesel warm en werd het tempo in de groep een beetje teruggeschroefd, zodat het gevoel steeds beter werd.
Na 1:00:40 fietsen aan een gemiddelde van ca. 38,5 km/h reden Dick en ik tezamen de wisselzone binnen. Ik had weer een snelle wissel en voelde bij de eerste stappen dat de benen nog verrassend fris aanvoelden. Ik kwam algauw in een goed ritme en hoopte dat het goed gevoel voor de volledige afstand zou aanhouden. Dick stak mij voor de tweede maal voorbij maar ik kon hem steeds viseren, hij liep maximaal een 150 meter uit. Ik stond al verstomd van mezelf dat ik zo dicht bij hem kon blijven en hoopte stiekem hem in de laatste ronde nog voorbij te steken want ik had zeker nog reserve. Aan de andere kant verwachte ik het schouderklopje van Luc Devoogdt wanneer hij me zou voorbij lopen zoals vorig jaar. Tijdens de tweede ronde kwam Dick steeds dichter, ik besloot om een 10 tal meter achter hem te blijven om dan op het einde zoals
gehoopt toe te slaan. Helaas kreeg hij mij in de laatste ronde in de mot en
begon het tempo serieus op te drijven. Volgen zat er wel in maar erover gaan
zat er niet, de laatste driehonderd meter hebben we zelfs nog gesprint!
Aankomsttijd na looptijd van 44:33 (op 10,8km) :
Dick:2:11:40
mijzelf 2:11:42.

Luc kwam een kleine 2 minuten later binnen, de eerste keer dat ik voor hem eindig!

Voor mij was dit mijn beste wedstrijd ooit en was zelfs nog fris bij de aankomst, hopelijk blijft deze conditie tot de Zwintriathlon!
groetjes
Danny


Ik ben niet onaangenaam verrast van mijn wedstrijd. Het zwemmen blijft voor mij nog altijd een heuse karwei en dat zo wel blijven. Niet alleen wordt het nooit mijn ding. Ik slaag er niet in om het voor mij comfortabeler te maken. Moest ik nu toch maar eens rechtdoor zwemmen, dan zou ik hier hopen tijd winnen en met de betere TTK-ers kunnen wedijveren. Ik heb alle oevers van het kanaal, bij wijze van spreken, tegengekomen. Nog een geluk dat er wat anderen in 't water lagen die rechtdoor zwommen, zodat ik af en toe wist bij te sturen toen ik ze poogde te enteren. Enfin, niet alleen mijn zwemmen is voor verbetering vatbaar, ook aan mijn ogen scheelt er wat, zwaar bijziend en geen dieptezicht. Er zijn kosten aan den dezen.

Bij het fietsen vond ik mijn maatje Piet terug en gaven er samen een flinke lap
op, zelfs met die felle wind maalden we lekker de kleine veertig kilometers. We
vormden algauw een groepje van een 15-tal, maar het stayeren vlotte niet echt.
Het waren altijd dezelfden die kop moesten doen. Je mag raden wie, Piet en den
dezen, de twee nestors in Izegem. De lui van Alpro en dat waren er vier,
maakten er een wedstrijd katje dük van, ze waren aan 't rusten om te weten wie
van de vier zou winnen. Het leek meer op een achterhoedegevecht. Grappig om
zien. Enfin, dankzij onze inspanningenmaakten we het hen makkelijk. Piet, petje
af voor je onwezenlijke inspanningen op je puike tweewieler. Zelfs de
ondertussen in slaap gevallen seingevers drukten de pret niet. Piet reed samen
met een paar anderen op een bepaald ogenblik verkeerd, maar stond op één ruk
weer aan de kar te trekken. Niettedoen. We jeunden ons allebei.

Maar eenmaal aan het loopwerk, was het weer ieder voor zich en na een poging om
mij eraf te krijgen, kon Piet alleen mijn hielen zien. hij zei me dat ie in de
tweede ronde stilaan weer aan het inlopen was, maar toen ik Patrick in het
visier kreeg, gaf ik er een lap op om tegen mijn overslagpunt snel de bres te
sluiten. De minuut voorsprong had ik goed gemaakt op zowat een 300 meter van de
meet. Na een beleefde "neem me niet kwalijk" van mijnentwege maakten we er
samen een mentaal spelletje van. Ik sneed hem op een hoek de pas af en poogde
wat meters afstand te nemen, maar Patrick, niet de gewoonste had nog wat
troeven achter de hand en stoof weg als een pijl uit de boog. Verschil aan de
meet : 4 seconden.

Het was weer reuze in Izegem, en dit voor de vierde opeenvolgende deelname. Wat oudjes nog meer pleziert is dat ze op gevorderde leeftijd (ruim 44 +) toch nog
steeds sneller gaan. Misschien het voordeel om er laat aan te beginnen. Nu op
naar de triathlon waar alles voor mj ooit begon, nog altijd ook een beetje de
mijne na bijna een jaartke weg, die van Knokke-Heist, de Zwintriathlon. U weze
gewaarschuwd :-)

We doen het graag en ook voor de lol.
Frederik